ما که نفهمیدیم فلسفش چیه....!!!

مناظره ی مش رجب و مش غضنفر:

مش غضنفر را بدیدم مش غضنفر با زنش

مش غضنفر با زن و با بچه اش روی خرش

کاغذی در پوشه اش بود و هویدا گوشه اش

یا رب این کاغذ ندارد رابطه با خوشه اش؟؟؟

چون شدم رو در رخش از خوشه ها پرسیدمش

جای خالی میدهد این نارفیق و همدمش

دو- سه بار از خوشه ها پرسیدم او چیزی نگفت

در جواب هر سوالم میزد او هی حرف مفت

حرفهایی ازجوانی و زمانه  گفت و گفت

میرسانم من تو را تا درب خانه مفت مفت 

داشته باش عزیز برادر

خوشه ی چی مش رجب ما خوشه ها را بسته ایم

پیش پایت مزرعه بودیم و خیلی خسته ایم.........   بله ما هم............. بله

 

                                                                         خط خطیهای : خطخطی : ۷/۹/۱۳۸۸

                                                                          

اندر حکایتها ...حکایت نمره ی ۱۷

  

نمره ی ریاضی سال اول ترم اول ( دوره متوسطه) 5/ 17 

 نمره ریاضی سال اول ترم دوم ( دوره متوسطه ) 5 /  17  

نمره درس ریاضی سال دوم ترم اول ( دوره متوسطه ) 75/17  

نمره درس ریاضی سال دوم ترم دوم ( دوران متوسطه ) 75/ 17  

 

آه: 

 حال دلم ز یاد تو هست غمین و نا امید  

حالم از آن شمائلت خسته شدست و نا توان!!! ............................تقلیدی از حافظ 

 

 ما که رفتیم داداش ولی این رسمش نبود.......!!!

شوخی با حافظ شیرین سخن عزیز

من قرون ماضی الی قرننا نام حافظ شیرین سخن در میان اهالی ادب محفوظ بوده و انشاال.. تعالی در قرون آتی نسل اندر نسل همچنان محفوظ باشد و باقی بماند و زنده باشد و حالش را ببرد انشا ال...  

 

عرض به حضور سروران و بیکاران بیخبر از گذر زمان جناب خواجه شمس الدین محمد  

( یا همان خواجه ی شیراز خودمان ) شعری را سرود که هنر نمایی بسیاری از دوستداران علم و ادب را بر انگیخت و هر کس با شنیدن این بیت بدهیها و خواسته ها و نیازهای مادی و معنوی خود را  

یاد آور میشوندو...کار نداریم و این بدین دلیل که فعلا دخل و ربطی به ما و ( اکیدا شما )ندارد 

 

و بیت این بود:

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را  

به خال هندوش بخشم سمرقند و بخارا را 

 

علی ای حال پرسشهایی نه از سر کنجکاوی بلکه از سر گیر دهی به ذهنمان خطور کرد که عجالتا در پایان عرایض ( احتمالا محکوم به پرداخت عوارض )  عنایت بفرمایید ؛ 

 

حافظا! خدایت رحمت کناد آما 

مگرآن که باید دلت را بدست آرد شیرازی نیست کاکو؟ پس قضیه ی خال هندو دیگر چیست؟ خال هندو را هندو دارد و... 

خدایت رحمت کناد ولی اگر امروز بودی دیگر این حرف را نمیزدی عصری که قیمتها سر به فلک 

  

گذاشته و بیداد میکند و مسایل اقتصادی  

گریبانها را چسبیده و خیال یخیالی هم ندارد و آدم را از هر چه بخشش است پشیمان میکند 

یا میدانستی ترک شیرازی دلت را بدست نمی آورد این را همینطوری بر زبان راندی 

آن مواعید که دادی مرود از یادت 

چهارم اینکه سمرقند و بخارا صاحبی دارد و مملکت قانونها..........!!! الکی که نیست برادر من!

                                                       

                                                                             خدایش رحمت کناد...

این فقط ترافیکی از واژه هاست...!!!

 منت کشی ممنوع!(سروده رضا رفیع)                       مهمانی ممنوع! ( سروده خط خطی ) 

 

   

            وقتی که نداریم به سر کار سر و کار           وقتی که نداریم به سر سفره کمی نان  

            ز بهر تو خود را نگذاریم سر کار               این جمله غلط بود ( عزیز است مهمان )   

           آن کرم مکرم بشود کاهل کرم نیست            آن شخص که این گفت اگر قید حیات است    

             مطرح که شود مار ، رود داخل آمار           لعنت شود و خوار و بیفتد به گروگان   

       منت نکشیم از ( تو ) ی اخموی ابوالهول            با اهل و عیالان بشوید متحد القول     

              حتی اگر از گشنگی افتیم چو مردار           هر کس که تو را خواست بگو رفت به گرگان   

       دونان چو دو نان قرض دهندت همه ی عمر                 دوریال که نه آسان دهندت به سر برج    

             منت به سرت هی بگذارند کله وار            آنوقت بگذاری سر سفره جلومهمان ؟؟؟   

           هر جا که تو باشی و بیایند فنروار               هر جا که تو باشی و بیایند رفیقان   

          باید بپری جایت بپری راست فنر وار              یابو بده آب و نشو از کرده پشیمان  

........................................................             یا جیم بشو از صحنه که بسیار رفیقان 

.........................................................            با اخذ نشان گشته شب و روز چو مهمان 

          یاد آر که عزت ز قناعت بود ای دوست            یاد آر که بقال محل از تو طلب داشت    

           قانع صدفی باش که شد پر در شهوار           عاقل رجلی باش و معذور ز مهمان    

          نی خواب به کاخ و نه ببین خواب پریشان       دعوت نکن از خویش و نه از کیش و رفیقان  

                عاقل نتند تار که چشمش بشود تار         عاقل نکند کار که شود بعد پشیمان...!!!

اندوه تمام نخلها در چشمانت زنده است

عاشق فصل شکرخند توییم

یا علی گفتیم و پابند توییم

مانده تا لبخند فروردین تو

ما خُمار 20 اسفند توییم

کام ما از خوردن غم گشته تلخ

خواستار کوپن قند توییم

خند بر هر درد بی درمان دواست

ای طبیب درد ! خرسند توییم

مِی بریز از جام لبخندت به کام

ما خمار جام لبخند توییم

جاده ی لبخند ما ایمن بگاز

بی خیال آقا! کمربند توییم!

قند ما بالاست ، اما بی خیال

باز هم ما طالب قند توییم!

رودکی طعم است ، شهد خنده ات

طالب قند سمر قند توییم.

 

رضا اسماعیلی

اشعار عزیز برادر رضا رفیع

کار می خواهی اگر یک آشنایی جور کن /  

 یا اگر ناکار شد هم کفش و هم پا غم مخور

خواستگاری می روی یا یک کمی خالی ببند /  

 یا اگر گفتند نه مامانشینا غم مخور 

 

.... 

 

یا سوار این هواپیما زپرتی ها نشو / 

 یا اگر فرود آمد در کوه و دریا غم مخور.

......... 

 گفتند زین مکان زن ذلیلان بروند

 همه رفتند و یک نفر جا ماند  

پرس و جو کردند او چرا وا ماند   

داد پاسخ که خانمم فرمود  

گفته باشم آقا مسعود  

 اگر از جای خود برخیزی  

 یا بی امر و نهی من خیزی  

قلمت را سیاه خواهم کرد  

 هستی ات را تباه خواهم کرد

شعر بانی اگرچه شیرین است

علت جای ماندنش اینست.

خلیل جوادی

**************************************** 

دلم میخواد یــه  سیب سرخ به دامن یـــــار بزنم

دامن اگــــه تنش نبــو د، سیــبو بــه شلوار بزنم

وقتی یکی سازمی زنه من ازصداش خوشم میاد

دلم میخواد یـــه  ناخنک به سیم گیتـــــــار بزنم

کـــــــاش بذارن بــا یه الاغ برم تو بــــانک مرکزی

تــــا میتو نم از او ن هزار یــــا  بهش بــــــار بزنم

دم دمیم، یه روز میخوام برم سراغ شــــــــاعری

یه روز نی انبان و دهل ،  یه روز میخوام تـار بزنم

مسائل خصوصیتــو بــــه من نگو ، اگـــــر بگی -

عـــــادت من اینه برم تو کـــوچه ها جــــار بزنم

وقتی یه خواننده  داره  شعرو  غلــط چیز میکنه

دلم میخواد درجـــا پاشم کــلّه به د یــوار بزنم

میخوام با احمدی نـــژاد بشینیم و صفــا کنیم

اون  برام  آواز  بخونــه   منم براش تـــــار بزنم

ببخشید!!! شوخی با اشعار سهیل محمودی!!!

 

نمونه شعر نو........................................................نمونه شعر ن

و

سروده سهیل محمودی........................................... سروده خطخطی

فداکاری................................................................... فداکاری

به تلخی یک قهوه....................................... به شیرینی چای قند پهلو

روی میز کوچک من........................................ روی میز کوچک من

دل خوش کردی .....................................................جا خوش کردی

در همان حال که میتوانستی........................... در همان حال که می توانستی

در جاده های جنگلی...............................................زیر دست تاجری

با طعم تمشک و رنگ سیب......................... با جذب مرکب و رنگ ماژیک

حوایی ات را شکوفا کنی......................................ارزشت را علنی کنی

من آدمی در بند........................................................ من آدمی کارمند

که به لبخند نومیدانه ام ..............................................که به چک دردانه ام

دل بستی......................................................................... دل بستم

و آینه جوانی ات را ............................................... و حساب بدهی ام را

شکستی............................................................................... ببستم

تا صخره های سر سخت زندگی م...................... تا تراز نا مه های شرکت من

مغرور جلوه کند........................................................... زیبا جلوه کند

به یک قهوه سرد.................................... به یک فروشگاه نه چندان شیک

در حوالی صخره های تلخ.................................... در حوالی " جوجو شهر"

دل خوش کردی.......................................................... قناعت میکنیم

........................................................................به امید چه نشسته ای؟

................................................................ بلند شو که شب عید است و

                                                                         موقع آب شدن

!!!

****************************************  

خلیل جوادی

***************************************

شمـا را چه رفته ست کاینسان خـُلید؟

چــــــرا جــمــلـــه ژولـــیده و بُنجـُلید؟

چــــرا سیــخ سیـخــی شــده مویتان؟

چـــــرا مــثل زنهـــاست ابـــــرویتـــان؟

تـو مردی اگــــر، چیست آن موی مِش؟

بـــرو از سیــــــاوش خجــــالت بکـــش

هــــزاران چــو تــــو لندهــــــــــور پلیـد

نیرزد بــه یک مــــــــوی گـــُرد آفــریـــد

اگــــر لشکــــر انگیـــــزد اسفنـدیـــــار

دگـــر مـــــوی مِش کرده نــاید به کــار

تــورا پــــاردم گــــردد آنگـــــه عِنـــــان

همی می کنی پشـت بــــر دشمنــان

تــــویی کـــه بـــــه مـن تکّه انداخــتی

گمـــــــانم مــــــرا خــــــوب نشناختی

ابـــوالقــــــــــــاسمم بنده ، فردوسیََم

حکیـــــــــــم زبــــــان آور طــــــوسیَم

کنون زیـــــــــــر این گنبد نیـل فــــــام

همــــه مــر مـــرا می شناسند نــــام

--------------------------------------

یــــه لحظـــه بعــــدِ اون صـدای کلفت

مــــرد فروشنده بــه فــردوسی گفت:

خودت که نـــــه، میدونتــو میشناسـم

از تـــو کسی چیـــزی نگفتــه واســم

ببینمت، تــــــو شاعــری راس راسی؟

"مــــریم حیـدر زاده" رو میشنـــاسی؟

راستی یه چی بخوام، ازت بر میـــــاد؟

ترانـــــه ی  رپ  از  کارات  در میـــــاد؟

پسر خالـه م میخواد کاست جم کنــه

یه چیزایی میخواد سر هـــــــــم کنــه

میخوام بـــــراش چیــزای مشتی بگی

هفش تـا شعـر شیش و هشتی بگی

بیـــــا ، اینم یـــه کـــاغذ و یـه خودکــار

یــــه چی بگوتومایه های " شاهکــــار"

امّـــا تــورو جـــون مـــامــانت استـــــاد

چیزی نگی که گیــــر بــدن تو ارشـــاد

---------------------------------

شاعــر شاهنــــامه ســری تکون داد

هیچّی نگف، فقــط پـــا شد راه افتـاد

دید نمیتـونـه بـــــا همــــه  بجنگــــــه

هرجـــا کـــــه میره آسمـون یــه رنگه

بنـده خـــدا دلش میخواس خیلی زود

دوبــــــــاره بــــرگـرده همونجــا که بود

طفلی نشس  همینجوری غصّه خورد

یه روز نوشتند ، کــه دق کـــرد و مـرد


قطار لحظه ها <کاش هنوز کودک بودم>

**************************************** 

آن وقتها آرزوهایم کوچک بود آنقدر کوچک که در باغچه خانه مان گم می شدند.لحظه ها به تتندی میگذشت بدون آنکه حتی متوجه شوم.منتظر پدر می ماندم . پشت شیشه ها ی خانه که از باران خیس شده بودند می نوشتم .... 

 " پس کی می آیی؟ " 

 به عشق آمدن او به خانه و آوردن جعبه مداد رنگی و شکلات که وعده ی آن را مادر داده بود شب را به صبح می رساندم. بدون نگرانی و ترس با قاصدک ها همبازی می شدم با پروانه ها می رقصیدم وبا چکاوک ها شعر می خواندم . 

 به چه زیبا بود زمانی که از ته دل میخندیدم براستی که روزهای کودکی شادترین روزهاست. عاشق پدر بودم.پدر به من اطمینان وجرات برای زندگی کردن می داد و مهربانی و معصومیت مادر امید قلبم بود....... وحالا بزرگ شده ام .اکنون آرزوهایم دیگرکوچک نیستند مدتها به عقربه ساعت خیره می شوم و گذر لحظه ها را می شمارم...... گر چه امروز مثل گذشته ها به عشق مداد رنگی و شکلات مادر به بستر نمی روم اماچیز هایی دارم که فکر کردن به آنها آرامش خیالم را بیشتر می کند.........چیزهایی رنگ عشق.به زیبایی مهتاب .به شادابی خیالاتم...  

****************************************

  

  

ای سرا پا همه خوبی به تو می اندیشم

****************************************

همه می پرسند 

چیست در زمزمه ی مبهم آب؟ چیست در هلهله ی دلکش برگ؟ 

چیست در بازی آن ابر سپید روی این آبی آرام بلندکه تو را میبرداینگونه به ژرفای خیال؟ 

چیست در خلوت خاموش کبوتر ها؟ چیست در کوشش بی حاصل موج؟ 

چیست در خنده ی جام؟ که تو تا چندین ساعت مات و مبهوت به آن می نگری؟ 

نه به ابر. نه به خاک نه به برگ 

نه به این آبی آرام بلند.نه به این خلوت خاموش کبوتر ها.نه به این آتش لغزیده به جام... 

 من به این جمله نمی اندیشم 

 من مناجات درختان هنگام سحر/  رقص عطر گل یخ را در باد 

 نفس پاک شقایق رادرسینه کوه  / صحبت چلچله ها رابا صبح 

نبض پاینده ی هستی را در گندمزار/ گردش رنگ وطبیعت رابر گونه گل 

 همه را می شنوم . می بینم 

 من به این جمله نمی اندیشم  

 ای سرا پا همه خوبی به تو می اندیشم  

همه وقت. همه جا. من به هر حال که باشم به تو می اندیشم...

  

عذر خواهی

معذرت می خواهم از باران

معذرت می خواهم از آب این مهریه ی آبی معذرت میخواهم از باد این معنای بی تابی

من نفهمیدم که جنگل چیست؟سبزه چیست؟ برگ گل چه می گوید؟ 

معذرت می خواهم از این رازقی ها و اقاقی ها و این گلهای عنابی  

من نفهمیدم دل برای شکستن نیست  

معذرت می خواهم از باران که بارید و ندیدم شرشرآنرا 

راه می رفتم چتر ها روی سرم بود و سرم پایین.....آه از این آیین 

معذرت می خواهم از این لحظه ها ،این خسارت های بی برگشت 

معذرت می خواهم از آنچه میان ما بگذشت 

 من چه میدانستم این خودکارآچارنوارکاست وضبط است.حرفهایم گرچه بی ربط است

فکر می کردم تمام راههای خاکی اطراف شهر 

یا همین جویی که می آید لب جالیز اتفاقی در دل جغرافیای ماست 

من فقط کمی پیش پا را سخت می دیدم من جنوب شهر را خوشبخت می دیدم 

گاه گاهی هندوانه قاچ می کردم پاره ای از آن به یک همسایه می دادم 

هندوانه سرخ بود همچون ریای من 

من چه می گویم خدای من ؟؟؟ 

معذرت می خواهم از آن صبح ها آن همه خمیازه های جمعه و یکشنبه و هر روز 

معذرت می خواهم از آن ظهر ها زهد مقوایی 

من فقط فهمیده بودم مادرم سجاده ای دارد پدر هم قامت خمیده ای دارد 

عذر می خواهم من از آنان 

معذرت میخواهم من از هر کس که فرصت را غنیمت برد 

عذر میخواهم من از آنان که حتی نامشان را وتلفنهایشان را می نوشتم  

بعد می انداختم یک جا که یادم نیست 

من چه می دانستم این کاغذ دلیل و مدرک جرم است 

در پرونده هایی که تو می سازی برای من... 

من چه می گویم خدای من؟؟؟ 

معذرت می خواهم از آن دوست از آن یار هر کجا هر روزنامه هر مجله دست من امد 

در میان خانه های خالی یک جدول و خودکار من برای دیدنش هر بار 

هر چه عینک می زدم بیهوده بود انگار 

میرسیدم صفحه ی اخر ستون اخر و "انکار" 

 معذرت می خواهم از این شرشر باران  در این لحظه ی پایان

سخن اهل دل

**************************************** 

بارالها ما را از آنانی قرار بده که در فضل خلوصشان جز بوی گل مریم تو نپیچید ودر برکه ی چشمشان جز نیلوفر آبی تو نرویید.آنانکه بودنشان را جز در سجود سپاس تو دیدند. بارالها مارا از آنانی قرار ده که پیشانیشان سجده گاه عظمت توست و چشمانشان بی خواب خدمت توست واشکهایشان زبان خشیت تو. ای آنکه ماههای رخسار تو روشنایی راه و زیبایی نگاه عاشقان است 

الهی...

**************************************** 

الهی     قبله ی عارفان خورشید روی توست ومحراب جانها طاق ابروی توست ومسجداقصای دلها حریم کوی توست نظری به سوی ما فرما که نظر ما به سوی توست 

ای که امکان بهاری

*************************************** 

همزمان با صبح چشم خورشیدی تو جهت پنجره را می کاود .دشت روشن شده از روشنی  رخسارت.ابر بیداری در غربت ما می بارد .بال اگر ذوق پریدن دارد صبح گر میل دمیدن دارد باغ اگر سبزتر از سبز امد برکت اب زلالی است که از چشم ترت می بارد .باغ بیدار است باغبان با تپش قلب تو این مزرعه را سرخ تر می کارد بی گمان ماه دست تو را می بوسد ورنه در سایه ی طولانی شب شب چه وحشتناک است ای که امکان بهاری 

 بی اشارات دو چشم تو زمین می پوسد  چنان  که بهار از دم گرم تو بر می خیزد .

خواب اشفته ی مرا...

**************************************** 

گم شده ام میان این همه کلمه ی گوناگون کوچه را و خانه را از یاد برده ام .ماه و آفتاب را نمی شناسم.بغضهای کهنه ودستهای تهی که در دلم زندگی می کنند آرام و قرارم را از من برده اند. 

شکوه می برم پیش آسمان شاید که در این شبها چاره ای کنند خواب آشفته ی مرا...   

تو اگر بودی...

ای سرا پای وجودت همه نور! تو اگر بودی خورشید امروز پلک وا می کرد از پنجره ی روشن روز تو اگر بودی دریا ودرخت در نسیم نفس بارورت مسکن می کردند وبه رویاهای سبز زمین می اندیشیدند تو اگر بودی کشکولت را که پر از اواز سبز قناریها بود هدیه می کردی به پرستو ها وشب بو ها تو اگر بودی امروز زمین این همه تنگ نبود ...نیستی باد در کوچه ی شب تلخ مرثیه می خواند و تب دلهره ای فضا را در خود می گیرد .اسمان دستمالی از ابر پیش چشمانش می گیرد ومی گرید وزمین مثل حبابی بر خود می لرز.نیستی می وزد بوی ملال اور شب. ساقه ی پیچک دلتنگی می پیچد بر پیکر شب. دم به دم می ریزد موج یک سایه ی لغزنده به روی سر شب .نیستی ابرها در غم تو می گریند رودها دریاها می نالند .نیستی باد در بیا بانها اواره ی عطر تن توست بوته های گل سرخ از دل خاک سر بر اورده وتو را می خوانند رودها غرق مناجات تواند وزمین هر شب در خواب تو را می بیند .....اه  ای وسعت بی پایان همه ی عالم در نام تو سرگردانست ..............تو اگر بودی .........بودی تو اگر......

فاصله

**************************************** 

وقتی غنچه های صحرا با حجب وترس می شکفند یا موجها در بیکران وسعت دریا مردانه می خروشند وقتی سینه سرخ های جوان با نغمه های عاشقانه ی خود صبح را در باغ می پراکنند وقتی کنار باغچه پروانه ها شادی کنان به صورت هم بوسه می زنند اندوه زرد این همه دوری بر برگهای  سبز دلم می نشیند اما....زیباست زندگی 

استعفا...

**************************************** 

بدین وسیله من رسما از بزرگسالی استعفا می دهم ومسوولیت های یک کودک هشت ساله را قبول میکنم.می خواهم به یک ساندویچ فروشی بروم وفکر کنم انجا یک رستوران پنج ستاره است . 

میخواهم فکر کنم شکلات از پول بهتر است چون می توانم آنرا بخورم. 

میخواهم زیر یک درخت بلوط بزرگ بنشینم وبا دوستانم بستنی بخورم. 

میخواهم آب بازی کنم وباد بادک خود را در هوا پرواز دهم. 

میخواهم به گذشته برگردم وقتی همه چیز ساده بود وقتی داشتم رنگها را جدول ضرب را وشعر های کودکانه را یاد میگرفتم 

 وقتی نمیدانستم که چه چیز هایی نمیدانم وهیچ اهمیتی هم نمی دادم....  

می خواهم فکر کنم که دنیا چقدر زیباست وهمه راستگوی خوبی هستند. 

میخواهم ایمان داشته باشم که هر چیزی ممکن است و  

میخواهم  که از پیچیدگی های دنیا بی خبر باشم. 

میخواهم دوباره به همان زندگی ساده ی خودم برگردم. 

 نمی خواهم زندگی من پر شود از مدارک اداری وخبرهای ناراحت کننده و صورتحساب وجریمه و........ 

میخواهم به نیروی لبخند ایمان داشته باشم به یک کلمه محبت آمیز به عدالت به صلح به فرشتگان به باران وبه.... 

این دسته چک من کلید ماشین کارت اعتباری وبقیه ی مدارک مال شما من رسما از بزرگسالی استعفا می دهم.

...

**************************************** 

ای کاش...

**************************************** 

امشب ای کاش که میشد قفسی تازه کنم.تواگررشته ی خوابت کمکی پاره کنی من برای شب تو قصه بسی تازه کنم...

خورشید

***************************************** 

اگر به خورشید رسیدی برایم یک سبد نور بیاور تاروشن کند شب تنهایی ام را و به پرنده هابگو می شودبال نداشت اما..........پروازکرد؟؟؟

ماهی دوست نازنین

**************************************** 

رفته بودم سر حوض تا ببینم شاید عکس تنهایی خود را در آب.  آب در حوض نبود  ماهیان می گفتند تو اگردر تپش باغ خدا را دیدی همت کن وبگو     ماهی ها حوضشان بی آب است